قهوه یکی از محبوب‌ترین نوشیدنی‌های دنیاست؛ چیزی بیش از یک فنجان نوشیدنی گرم. از صبح‌های شلوغ در نیویورک گرفته تا عصرهای بارانی در استانبول، قهوه بخشی از زندگی میلیون‌ها نفر در سراسر دنیاست.
این نوشیدنی پرطرفدار نه‌تنها انرژی‌بخش است، بلکه در بسیاری از فرهنگ‌ها نقش اجتماعی، اقتصادی و حتی آیینی ایفا می‌کند. اما با این گستردگی و محبوبیت، این سؤال پیش می‌آید: بهترین قهوه دنیا متعلق به کدام کشور است؟ پاسخ دادن به این سؤال ساده نیست، چون کیفیت قهوه به عوامل متعددی بستگی دارد؛ از نوع دانه گرفته تا روش فرآوری، آب‌و‌هوا، خاک و حتی نحوه سرو آن. در این مقاله، سفری خواهیم داشت به مزارع قهوه سراسر جهان تا با کشورهایی آشنا شویم که قهوه‌هایی خاص، بی‌نظیر و منحصربه‌فرد تولید می‌کنند.
برای اینکه بفهمیم بهترین قهوه دنیا در کدام کشور تولید می‌شود، پیش از هر چیز باید بدانیم چه عواملی باعث می‌شوند یک قهوه کیفیت بالا و طعمی منحصربه‌فرد داشته باشد؟ قهوه فقط یک نوشیدنی ساده نیست، بلکه حاصل زنجیره‌ای پیچیده از طبیعت، مهارت کشاورز، تکنولوژی فرآوری و حتی هنر رُست است. در ادامه، به مهم‌ترین معیارهایی که در تعیین کیفیت نهایی قهوه تأثیرگذارند می‌پردازیم:
اولین و شاید مهم‌ترین معیار برای سنجش کیفیت قهوه، نوع دانه آن است. عمدتاً دو گونه اصلی قهوه در جهان وجود دارد: عربیکا (Arabica) و روبوستا (Robusta).
قهوه عربیکا که حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد تولید جهانی را به خود اختصاص داده، دارای طعمی ملایم‌تر، اسیدیته بالاتر و رایحه‌ای پیچیده‌تر است. این دانه‌ها معمولاً در ارتفاعات بالا کشت می‌شوند و به دلیل شرایط دشوار رشد، نسبت به روبوستا قیمت بالاتری دارند. از سوی دیگر، دانه‌های روبوستا مقاومت بیشتری در برابر آفات دارند، در ارتفاعات پایین‌تر رشد می‌کنند، کافئین بالاتری دارند و طعمی تلخ‌تر، تندتر و اغلب زمخت‌تر دارند. بسیاری از قهوه‌های اسپرسو برای افزایش کرما و کافئین، ترکیبی از عربیکا و روبوستا هستند.
قهوه یکی از محصولاتی است که به‌شدت به محیط زیست اطراف خود وابسته است. کیفیت دانه قهوه تحت تأثیر عواملی چون ارتفاع از سطح دریا، نوع خاک، آبوهوای منطقه، میزان بارندگی، دمای روز و شب و حتی نوع گیاهان اطراف قرار دارد.
معمولاً قهوه‌هایی که در ارتفاعات بالای ۱۲۰۰ متر از سطح دریا رشد می‌کنند، عطر و طعم پیچیده‌تر و اسیدیته بالاتری دارند. همچنین خاک‌های آتشفشانی، به‌ویژه در کشورهایی مانند گواتمالا، پاناما و اتیوپی، سرشار از مواد معدنی مغذی هستند که به رشد بهتر گیاه و طعمی غنی‌تر در دانه کمک می‌کنند. اختلاف دمای شب و روز نیز باعث رشد کندتر دانه‌ها شده و به تمرکز بالاتر ترکیبات عطری و طعمی منجر می‌شود.
فرایند پرورش قهوه از کاشت بذر تا برداشت دانه‌ها نقش کلیدی در تعیین کیفیت نهایی دارد. کشاورزانی که از روش‌های ارگانیک یا سنتی استفاده می‌کنند، معمولاً محصولاتی با کیفیت‌تر و طبیعی‌تر تولید می‌کنند. اما یکی از حساس‌ترین مراحل، نحوه برداشت قهوه است.
برداشت دستی، که بیشتر در مزارع با شیب‌های زیاد یا در مناطق کوهستانی انجام می‌شود، این امکان را فراهم می‌کند که فقط دانه‌های رسیده چیده شوند. در مقابل، برداشت مکانیزه که اغلب در کشورهایی مثل برزیل به‌کار می‌رود، ممکن است دانه‌های نارس یا بیش‌ازحد رسیده را نیز شامل شود که به کیفیت کلی قهوه آسیب می‌زند.
پس از برداشت، دانه‌های قهوه باید از میوه جدا شوند و به شکل قابل‌استفاده درآیند. این مرحله، که به آن فرآوری (Processing) گفته می‌شود، نقش چشمگیری در طعم نهایی قهوه دارد.
سه روش اصلی فرآوری قهوه عبارتند از:
فرآوری خشک (Natural): در این روش، دانه‌ها همراه با میوه زیر آفتاب خشک می‌شوند. طعم حاصل معمولاً میوه‌ای، شیرین و پررنگ‌تر است.
فرآوری شسته (Washed): دانه‌ها ابتدا از میوه جدا شده و سپس شسته می‌شوند. طعم نهایی این نوع قهوه شفاف‌تر، تمیزتر و دارای اسیدیته بالاتر است.
فرآوری نیمه‌شسته (Honey یا Pulped Natural): نوعی فرآوری بین این دو است و طعمی متعادل بین شیرینی فرآوری خشک و شفافیت فرآوری شسته دارد.
هر منطقه‌ای بسته به شرایط اقلیمی و سنت‌های محلی از یک یا چند نوع فرآوری استفاده می‌کند. انتخاب روش مناسب می‌تواند ویژگی‌های خاص دانه را برجسته کرده یا از بین ببرد.
پس از فرآوری و خشک‌کردن، دانه‌های سبز قهوه باید رُست (Roast) یا همان بوداده شوند. این فرآیند گرمایی موجب شکسته شدن قندها، آزاد شدن روغن‌ها و تغییر ساختار شیمیایی دانه می‌شود، و طعم نهایی قهوه را شکل می‌دهد.
سطح رُست معمولاً به سه دسته تقسیم می‌شود:
رُست سبک: طعمی میوه‌ای، اسیدیته بالا و عطر قوی دارد. مناسب برای قهوه‌های اسپشیالتی
رُست متوسط: تعادلی بین اسیدیته، عطر و تلخی. مناسب برای مصارف روزانه
رُست تیره: طعمی دودی، شکلاتی و تلخ‌تر. محبوب در برخی کشورها برای اسپرسو
رُستر حرفه‌ای باید با دقت و ظرافت دانه‌ها را بوداده کند تا طعم طبیعی آن‌ها حفظ شود. حتی بهترین دانه‌ها اگر بیش‌ازحد یا کمتر از حد لازم رُست شوند، طعم ناخوشایند یا بی‌مزه‌ای خواهند داشت.
وقتی صحبت از «بهترین قهوه دنیا» به میان می‌آید، تنها طعم در فنجان نیست که اهمیت دارد، بلکه داستان پشت آن قهوه نیز نقش پررنگی ایفا می‌کند: از خاکی که دانه در آن رشد کرده، تا کشاورزی که آن را چیده، شیوه فرآوری، و حتی فرهنگ مردم هر کشور در نوشیدن قهوه. ما برای شما انواه قهوه را برای خرید عمده قهوه آماده کردیم و در ادامه، سفری می‌کنیم به ۱۰ کشور برجسته جهان که قهوه‌هایی استثنایی و منحصربه‌فرد به دنیا معرفی کرده‌اند :
اتیوپی نه‌فقط یک کشور تولیدکننده قهوه، بلکه خاستگاه تاریخی و معنوی آن است. افسانه‌ای قدیمی از چوپانی به نام «کالدی» می‌گوید که وقتی بزهایش دانه‌های قرمز قهوه را خوردند و شروع به جنب‌وجوش کردند، کشف قهوه آغاز شد.
قهوه عربیکای وحشی در جنگل‌های اتیوپی رشد می‌کند و کشور صدها گونه بومی از این دانه دارد که بسیاری هنوز به‌طور علمی دسته‌بندی نشده‌اند. مناطق مشهور تولید قهوه در اتیوپی عبارتند از:
یِرگاچِف (Yirgacheffe): رایحه‌های گل‌دار، طعم مرکبات و چای‌مانند
سیدامو (Sidamo): بدنه سبک، طعم میوه‌های استوایی
هارار (Harar): طعمی تند، خاکی، همراه با نت‌های توت خشک و شکلات
قهوه اتیوپی اغلب با روش خشک سنتی فرآوری می‌شود که باعث تولید رایحه‌های پیچیده و شخصیت قوی در فنجان می‌شود.
کلمبیا یکی از شناخته‌شده‌ترین برندهای قهوه جهان را دارد، با تصویر کشاورزی کلاه‌به‌سر به نام خوان والدز (Juan Valdez) که به نماد ملی تبدیل شده. این کشور دومین تولیدکننده بزرگ عربیکا در دنیاست.
کوهستان‌های آند، بارندگی مناسب، و خاک آتشفشانی باعث شده‌اند که کلمبیا بهشت پرورش قهوه باشد. مناطق کلیدی تولید قهوه در این کشور شامل:
آنتیوکیا (Antioquia): قهوه‌ای شیرین و مغزی
نارینیو (Nariño): طعم میوه‌ای، اسیدیته روشن
هویلا (Huila): متعادل، آجیلی و نرم
قهوه کلمبیا معمولاً با روش شسته فرآوری می‌شود که طعمی تمیز، شفاف و عطر لطیف ایجاد می‌کند.
برزیل بزرگ‌ترین تولیدکننده قهوه دنیاست و بیش از یک‌سوم کل قهوه جهان را تأمین می‌کند. این کشور هم عربیکا و هم روبوستا (که در برزیل به آن “کونويلون” می‌گویند) تولید می‌کند.
گرچه برزیل بیشتر به‌خاطر تولید انبوه و صادرات قهوه صنعتی شناخته شده، اما در سال‌های اخیر، مناطق خاصی مانند:
میناس گرایس (Minas Gerais)
اسپیریتو سانتو (Espírito Santo)
سائو پائولو (São Paulo)
قهوه‌هایی با کیفیت اسپشیالتی تولید می‌کنند با طعم‌هایی شکلاتی، کاراملی، و بدنه‌ی غنی و نرم. فرآوری‌های خشک و نیمه‌خشک در برزیل رایج‌تر است و باعث ایجاد شیرینی و طعم‌های گرد در فنجان می‌شود.
قهوه یمن تاریخچه‌ای به قدمت هزار سال دارد و اولین کشوری بود که قهوه را از اتیوپی وارد کرده و به‌شکل تجاری در کوهستان‌های خود پرورش داد. منطقه موکا (Mocha) در سواحل دریای سرخ، نام خود را به یکی از سبک‌های معروف قهوه در جهان داده است.
یمن با اقلیم خشک و کوهستانی، و فرآوری کاملاً سنتی، قهوه‌هایی با طعم‌هایی غیرقابل‌تقلید تولید می‌کند:
نت‌های شرابی
میوه‌های خشک
خاکی و دودی
قهوه یمن اغلب کمیاب و گران‌قیمت است و توسط کشاورزان خرد در مزارعی با دسترسی سخت تولید می‌شود.
قهوه کنیا برای بسیاری از علاقه‌مندان، یک تجربه طعمی برجسته است. این قهوه‌ها دارای اسیدیته‌ی درخشان، نت‌های مرکباتی و بدنه متوسط هستند. سیستم رتبه‌بندی دانه‌ها در کنیا (مثل AA، AB) نیز از دقیق‌ترین سیستم‌های دسته‌بندی دنیاست.
منطقه‌های مهم :
نیری (Nyeri)
کریچو (Kisii/Kericho)
مانت کنیا (Mt. Kenya)
قهوه‌های کنیا با روش شسته فرآوری می‌شوند و اغلب دارای طعمی «آب‌دار» و بسیار شفاف‌اند. طعم‌هایی مثل توت سیاه، گریپ‌فروت و گل‌ها در آن‌ها رایج است.
پاناما به‌ویژه به‌خاطر گونه‌ی خاصی از قهوه به نام گیشا (Geisha) مشهور شده است که ابتدا از اتیوپی آمده، اما در ارتفاعات منطقه بوکِته (Boquete) دوباره متولد شده است.
قهوه گیشا طعمی پیچیده، ظریف، و بسیار معطر دارد:
یاس، گل سفید
لیمو، ترنج
عسل، چای سبز
قهوه پاناما به‌ویژه در حراج‌های جهانی با قیمت‌های باورنکردنی (تا بیش از 1000 دلار به ازای هر کیلوگرم) فروخته می‌شود و مورد علاقه‌ی کلکسیونرها و کافه‌های سطح بالا در سراسر جهان است.
گواتمالا با هفت منطقه اصلی تولید قهوه، یکی از متنوع‌ترین کشورها از نظر طعم و شخصیت دانه‌هاست. خاک‌های آتشفشانی، ارتفاعات بالا، و اقلیم خاص باعث تولید قهوه‌هایی غنی، پرطعم و چندلایه شده است.
مناطق برجسته:
آنتیگوا: بدنه قوی، شکلاتی، خاکی
هویهوئتنانگو (Huehuetenango): طعم‌های میوه‌ای، پیچیده و روشن
فرایانِس (Fraijanes): اسیدیته زنده و عطر دلپذیر
گواتمالا به‌طور کلی قهوه‌هایی با بدنه متوسط تا سنگین، اسیدیته متعادل و رایحه‌های ادویه‌جات، آجیل و میوه تولید می‌کند.
قهوه هند ترکیبی منحصربه‌فرد از شرایط اقلیمی خاص و تکنیک‌های سنتی دارد. هند تولیدکننده اصلی قهوه مون‌سوند مالابار (Monsooned Malabar) است؛ قهوه‌ای که پس از برداشت، در معرض باد و باران‌های موسمی قرار می‌گیرد و رطوبت بالا باعث می‌شود دانه‌ها پف کرده و طعم ملایمی پیدا کنند.
طعم غالب قهوه هندی:
خاکی
ادویه‌دار
تلخی کم، بدنه‌ی سنگین
قهوه‌های هند معمولاً برای ترکیب در اسپرسو بسیار محبوب هستند و شخصیت خاص خود را به نوشیدنی می‌دهند.
کاستاریکا شاید کشور کوچکی باشد، اما استانداردهای آن در تولید قهوه بسیار بالا و دقیق است. در بسیاری از مزارع، فرآیندها به‌صورت پایدار و زیست‌محیطی انجام می‌شود. کشاورزان اغلب با فناوری‌های روز کار می‌کنند تا بهترین دانه ممکن را تولید کنند.
مناطق کلیدی:
تارازو (Tarrazu): اسیدیته روشن، طعم مرکبات
هریا (Heredia): ملایم، گل‌دار و شیرین
فرآوری‌های تجربی (مثل honey process یا fermentation) در کاستاریکا رشد زیادی داشته و قهوه‌های این کشور در مسابقات جهانی اسپشیالتی موفق ظاهر شده‌اند.
اندونزی با مجمع‌الجزایر عظیم خود، میزبان انواع گوناگونی از قهوه است. معروف‌ترین آن‌ها قهوه‌های جزایر سوماترا، جاوه و بالی هستند که اغلب دارای بدنه‌ای سنگین، طعم‌های دودی، خاکی، چوبی و حتی اسیدیته پایین هستند.
قهوه اندونزی اغلب با روش wet-hulled یا نیمه‌شسته فرآوری می‌شود که طعمی غنی و زمینی ایجاد می‌کند. قهوه‌ی لوواک (Luwak) – که توسط حیوانی به‌نام زباد مصرف و سپس دفع می‌شود – نیز از اندونزی آمده، گرچه امروز به دلیل مسائل اخلاقی و زیست‌محیطی با انتقادهایی روبروست.
این پرسش، یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات در دنیای قهوه است. وقتی می‌گوییم «بهترین قهوه دنیا»، در واقع وارد قلمرویی می‌شویم که پر از ذائقه‌های شخصی، ترجیحات فرهنگی و تجربه‌های حسی متفاوت است. برای کسی، قهوه‌ی اسیدی و گُلی اتیوپی می‌تواند تجربه‌ای بی‌نقص و شاعرانه باشد؛ در حالی‌که دیگری عاشق آن طعم شکلاتی و سنگین اندونزیایی است که حس آرامش و گرما را منتقل می‌کند. حتی در یک کشور، مردم نواحی مختلف ممکن است سلیقه‌های کاملاً متفاوتی داشته باشند.
همچنین نقش رُسترها (Roasters) در این میان بسیار حیاتی است. یک دانه‌ی فوق‌العاده، اگر به‌درستی بو داده نشود، به‌راحتی طعم‌ها و رایحه‌های ظریفش را از دست می‌دهد. برعکس، یک رُستر ماهر می‌تواند از دانه‌ای متوسط، یک فنجان قهوه عالی بسازد.
با همه‌ی این ملاحظات، اگر بخواهیم تنها یک کشور را از لحاظ کیفیت کلی دانه، شهرت جهانی و عملکرد در بازار قهوه تخصصی (Specialty Coffee) به عنوان بهترین معرفی کنیم، می‌توانیم پاناما را با اطمینان مثال بزنیم.
قهوه چیزی فراتر از یک نوشیدنی ساده است. در بسیاری از نقاط دنیا، قهوه به بخشی از هویت فرهنگی، سبک زندگی، و حتی آداب اجتماعی مردم تبدیل شده است. از مجالس رسمی تا دیدارهای دوستانه، از سنت‌های مذهبی تا ریشه‌های سیاسی، قهوه همیشه نقش‌آفرین بوده. در ادامه به چند کشور نگاهی می‌اندازیم که قهوه در فرهنگ آن‌ها جایگاه ویژه‌ای دارد:
☕ کشورهای عربی – قهوه به‌مثابه آیین مهمان‌نوازی
در کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس، قهوه فقط نوشیدنی نیست؛ یک نشانه احترام، افتخار و کرامت است. قهوه عربی، که به آن قهوه خلیجی یا قهوه سعودی نیز می‌گویند، معمولاً با هل، زعفران یا گاهی دارچین دم می‌شود و در فنجان‌های کوچک بدون دسته (فِنجان) سرو می‌شود.
این قهوه سبک‌تر از اسپرسو است و نوشیدن آن یک مراسم فرهنگی دارد:
میزبان قهوه را در ظرفی به نام دله سرو می‌کند.
میهمان باید فنجان را با دست راست بگیرد و بعد از نوشیدن، فنجان را کمی تکان دهد تا نشانه پایان باشد.
رد کردن قهوه ممکن است بی‌احترامی تلقی شود.
در بسیاری از فرهنگ‌های عربی، قهوه بخشی از جلسات قبیله‌ای، مراسم ازدواج، نشست‌های رسمی و حتی گفتگوهای صلح است.
☕ ترکیه – جایی که قهوه تاریخ می‌سازد
قهوه ترک که در اواخر قرن پانزدهم وارد عثمانی شد، خیلی زود تبدیل به بخش جدایی‌ناپذیر از فرهنگ شهری شد. قهوه‌خانه‌ها مکان‌هایی بودند که مردم در آن‌ها جمع می‌شدند برای گپ‌وگفت، شنیدن اخبار، بازی شطرنج یا نقالی. این مراکز، نقش رسانه‌ای و سیاسی هم ایفا می‌کردند.
ویژگی‌های خاص قهوه ترک:
قهوه پودر شده بسیار نرم، در قوری کوچک به نام جزوه با آب و شکر دم می‌شود.
کف قهوه (فوم بالا) نشان کیفیت خوب است.
قهوه را معمولاً با یک تکه راحت‌الحلقوم یا آب سرد سرو می‌کنند.
در برخی مراسم، از فال قهوه برای سرگرمی و پیش‌بینی آینده استفاده می‌شود.
یونسکو در سال ۲۰۱۳، قهوه ترک را به عنوان میراث فرهنگی ناملموس جهان ثبت کرد.
☕ ایتالیا – کشوری که اسپرسو را فلسفه کرد
در ایتالیا، قهوه سبک زندگی است. مردم به کافه نمی‌روند برای اینکه فقط چیزی بنوشند، بلکه برای مکثی کوتاه در روز، گفت‌وگویی دوستانه، یا لحظه‌ای تفکر.
ویژگی‌های فرهنگی قهوه در ایتالیا:
اسپرسو شاه نوشیدنی‌هاست. ایتالیایی‌ها آن را سرپا، سریع و اغلب در یک ضرب می‌نوشند.
نوشیدن کاپوچینو بعد از ساعت ۱۱ صبح تقریباً تابو است و فقط در صبحانه‌ها رایج است.
در بسیاری از کافه‌ها، فرهنگ «قهوه معلق» وجود دارد؛ جایی که فردی قهوه‌ای اضافه می‌خرد تا فرد دیگری که استطاعت ندارد، بتواند آن را مجانی بنوشد.
برای ایتالیایی‌ها، قهوه تجمل نیست—بلکه حق همگانی برای لذت‌بردن از لحظه‌هاست.
☕ فرانسه – هنر کافه‌نشینی و فلسفه در فنجان
فرانسه، به‌ویژه پاریس، محل تولد مفهوم کافه‌نشینی (Café Culture) است. کافه‌ها در قرن ۱۸ و ۱۹ محلی برای جمع شدن نویسندگان، شاعران، فیلسوفان و روشنفکران بودند.
تصور زندگی روزمره بدون کافه برای یک پاریسی دشوار است. فضاهایی که مردم ساعت‌ها در آن می‌نشینند، قهوه می‌نوشند، روزنامه می‌خوانند یا صرفاً خیابان را تماشا می‌کنند.
قهوه در فرانسه معمولاً به سبک:
کافه (espresso): ساده، سیاه، کوچک
کافه او لِه (Café au lait): مخصوص صبح، با شیر گرم
همراه با کرواسون یا نان باگت تازه سرو می‌شود.
کافه در فرانسه، نه فقط یک محل، بلکه یک حس تعلق اجتماعی است.
☕ ژاپن – از مراسم چای به ظرافت قهوه
ژاپنی‌ها سنتی دیرینه در نوشیدنی‌های داغ دارند، اما قهوه را نیز با همان دقت، انضباط و ظرافت وارد فرهنگ خود کرده‌اند. ژاپن امروزه یکی از پیشگامان قهوه تخصصی (Specialty Coffee) در آسیاست و تکنیک‌هایی چون پوراور (pour-over) یا سایفون را به بالاترین سطح هنری رسانده است.
ویژگی‌های فرهنگ قهوه ژاپنی:
توجه شدید به دما، زمان و نسبت آب به قهوه
طراحی کافه‌هایی مینیمال، ساکت و آرام
فرهنگ نوشیدن قهوه بدون شتاب، حتی در شهرهای شلوغی مثل توکیو
رشد شدید کافه‌های مستقل و علاقه به دانه‌های کمیاب از آمریکای لاتین و آفریقا
در ژاپن، قهوه یک آیین مدرن است؛ در امتداد زیبایی‌شناسی سنتی.
☕ کره‌جنوبی – کافه‌گردی به‌عنوان بخشی از فرهنگ شهری
کره‌جنوبی طی دو دهه اخیر، یکی از سریع‌ترین رشدها را در مصرف قهوه داشته است. در شهرهایی مثل سئول، کافه‌ها به بخشی از زندگی روزمره تبدیل شده‌اند. اما نه صرفاً برای نوشیدن قهوه، بلکه برای قرارهای عاشقانه، جلسات کاری، یا حتی مطالعه و کار فردی.
برخی ویژگی‌های جالب فرهنگ قهوه در کره:
تنوع شگفت‌انگیز در طراحی کافه‌ها (از کافه کتاب گرفته تا کافه حیوانات خانگی!)
محبوبیت قهوه‌های شیرین مانند لاته، وانیلا لاتّه، یا دولچه
نوشیدنی خاص کره‌ای به‌نام «میس‌کافه» (mix coffee) که ترکیبی از قهوه فوری، شکر و پودر شیر است – بسیار محبوب در نسل‌های قدیمی‌تر
فرهنگ شدید عکس گرفتن با قهوه و دکور کافه برای شبکه‌های اجتماعی
قهوه در کره جنوبی، ترکیبی است از سبک، مدرنیته و خلاقیت بصری.
در ایتالیا: اسپرسو سریع، ایستاده و بدون شکر
در آمریکا: فیلتر قهوه در لیوان‌های بزرگ و بیرون‌بر
در اتریش: کافه‌هایی با سرو قهوه همراه کیک و فضای مطالعه
در ایران: قهوه هنوز نوپاست، ولی رو به رشد و تنوع در حال حرکت است.
شاید جالب باشد بدانید که بیشترین مصرف قهوه در جهان، نه در کشورهای تولیدکننده، بلکه در کشورهای سردسیر و توسعه‌یافته اروپاست:
صدرنشین‌ها:
فنلاند – حدود ۱۲ کیلوگرم در سال برای هر نفر!
نروژ، ایسلند و دانمارک
هلند، سوئد، سوئیس
دلایل:
آبوهوای سرد
سنت کافه‌نشینی
عادت مصرف در محل کار و خانه
در مقابل، کشورهای تولیدکننده مثل برزیل یا کلمبیا، مصرف داخلی کمتری دارند چون بخش زیادی از محصول را صادر می‌کنند.
درباره کاج کافه
کاج کافه با بیش از ۱۵ سال تجربه در زمینه فروش قهوه و نوشیدنی‌های گرم، همواره تلاش کرده تا کیفیت و رضایت مشتری را در اولویت قرار دهد. تخصص ما ارائه انواع قهوه و نوشیدنی‌های گرم، با بهترین کیفیت و قیمت مناسب است. اعتماد شما بزرگ‌ترین سرمایه ماست و هدف ما، تبدیل لحظات شما به لحظاتی گرم و دلپذیر با محصولات کاج کافی است.
مهم ترین صفحات کاج
اعتبارات کاج کافه
یک پاسخ
سلام خوشحالم که با فروشگاه شما آشنا شدم